Zoals gewoon is moesten wij weer geduld hebben tot het nieuwe brouwsel weer klaar is.
Over dat wachten heb ik al geschreven in deel 8 “Het grote niets” Eindelijk daar is tie dan, de uitnodiging voor proeverij nummer 3.
Dit moet de proeverij worden waarin het allemaal samen komt.
Zou het bier van de Rijnsburgse Nonnen na 6 eeuwen slapen dan eindelijk als een Fenix weer herrijzen?
We gaan het spoedig meemaken met ons nieuwe proefpanellid Bryan Bradley Kralt. Ons nieuwste personeelslid en al 10 jaar de beste vriend van mijn dochter Charlotte Heemskerk.
Opgetogen vertrokken wij naar de brouwerij in Leiden.
Vol vertrouwen werd nu gezongen “Ik heb een potje met vet”
Volgende keer: Al het goede komt in drieën.
Nou Berend, vorige week een programma gezien op tv, en ik meen op Tv West, en waar ging dat over?
De abdij-en in onze kontreien, dus Noord en Zuid-Holland.
En wat daarin naar voren kwam, nou, ik zal je zeggen Berend, de vuurrode kleur van alle warme c.q. heetgebakerde buurten in Nederland zouden daar bij verbleken, of op z,n minst een licht bierkleurtje krijgen.
Het werd zelfs zo erg, dat de schuimbekkende nonnetjes het biervat uitvlogen, en er een brief naar de paus ging, waarna er linea recta een brief terugkwam, dat de nonnetjes zich moesten gaan gedragen, anders zou het niet goed met ze aflopen.
Dat hebben ze ongeveer 1,5 a 2 jaar vol kunnen houden, maar waar het hart vol van is, loopt de mond en het glas van over, en het ging weer op de oude voet verder.
Maar denk nu niet dat het in Kattuk anders was, (Huize de Wilbert), daar hebben ze het ietsjes langer vol gehouden, maar toen heette de nonnetjes zusters.